Dream the destination, live the journey

Hallo allemaal, ik moet jullie toch eerst weer even bedanken voor alle mooie reacties.

Ik ben hier doordeweeks vooral druk met stage, 's morgens gaan we 7 uur weg en 's avonds rond half 6 zijn we weer terug. En dan moet je nog koken, douchen, eventeel nog even naar de zee en nog even internet nakijken en dan is het ook zo weer bedtijd, dus de dagen gaan hier wel snel voorbij. Ik hoef op stage gelukkig niet meer in productie te werken. Dat betekent dat ik nu ook ‘s morgens rond een uur of 10 even een bakkie mag doen. Dat breekt toch even lekker de ochtend, van 9 tot 1 duurt nu niet meer zo’n eeuwigheid. Ik werk nu de hele week samen met de accountant, Brandon. Dat is een supertoffe man die mij graag overal mee helpt, dus ik heb het wel getroffen. Hij neemt uitgebreid de tijd om mij dingen uit te leggen en mijn vragen te beantwoorden. En dat, terwijl hij het zelf ook behoorlijk druk heeft. Allereerst heeft hij natuurlijk zijn eigen werk, daarnaast bellen mensen hem de hele dag door voor informatie en dan moet hij ook nog zelf donuts verkopen! Hij zit dan in zijn kantoor, en dan klopt er iemand op het raam. Dus hij moet elke keer dat raam openen, en dan wil er weer iemand donuts kopen. Gelukkig hoef je dat er in Nederland niet bij te doen! Echter hoeven we geen medelijden met hem te hebben, want tussendoor heeft hij nog genoeg tijd om te facebooken.

Van de week moest ik van Brandon trouwens voorraad bestellen! Op woensdagmorgen inventariseren we hier altijd de voorraad. In een computerbestand vul je dan in hoeveel voorraad overal nog van is. In het bestand staat al hoeveel ingredienten overal voor nodig zijn. Vervolgens wordt automatisch berekend hoeveel er dan besteld moet worden. Nu ben ik sowieso al niet zo’n held met de telefoon, maar nu moest ik dus ook nog in het Engels alles gaan bestellen! Maar dat ging me nog best goed af. Tenminste, tot nu toe zijn alle bestellingen nog afgeleverd  Brandon zat steeds naast me tijdens het telefoneren, dus als ik dan een vraag niet snapte keek ik hem aan en zei die “yes!”, dus zei ik ook “yes!” aan de telefoon. Hij zei dat het belangrijk is dat je bij bedrijven altijd met dezelfde mensen praat, om zo een band met ze te creeeren. Dus ik deed weer een bestelling, toen ik klaar was vroeg de stem aan de andere kant “ that’s it?” Dus ik zeg “yes, that’s it”. “Okay, is Brandon there?” “Yes he is”. Could you get him on the phone please?” “Sure”. Voor de mensen die de taal niet machtig zijn: ze vroeg toen ik klaar was of Brandon er ook was. Bleek dat ze nog even wilde vragen of de vrouw van Brandon al bevallen was! (Zijn vrouw is afgelopen week bevallen) Dus na het gesprek kijkt Brandon mij aan en hij zegt: “Dat is dus het soort relatie dat je moet zien te krijgen. Stel dat het nu 12 uur is, en ik bel haar dat ik vanmiddag per se iets nodig heb, dan zal ze alles doen om dat voor elkaar te krijgen”. En dat terwijl Brandon haar nog nooit echt had gezien!

Bij stage hier hebben ze trouwens nergens de radio aanstaan. Dus vooral in productie maakt dat het toch al vrij saaie werk nog saaier. Maar ook op kantoor luistert niemand naar de radio. En ook in onze bedrijfsauto hebben we geen radio. Dus ik kan helaas alleen thuis maar naar mijn hits luisteren.

Net zoals die mevrouw uit mijn voorbeeld zijn bijna alle mensen hier heel vriendelijk. Ik was van de week bij de zee, toen er een hond aan kwam lopen. Dus ik móést natuurlijk die hond aaien, ook al kende ik zijn baas niet. Dus de eigenaar komt er aanlopen, en ik heb zo een poos met hem staan praten. Ook al mocht ik de hond niet houden, het was wel een heel vriendelijke man! Hij wenste me nog veel succes hier.

Het weer was de afgelopen week niet zo goed. Vorige week zaterdag was het wel superweer, toen ben ik uiteraard ook verbrand. Maar daarna is het wel minder geworden, meestal is het rond de 15 graden. Maar zoals ik al eerder had geschreven, als ik op stage zit heb ik geen raam naar buiten, dus ik krijg dan niks van het weer mee.

Zaterdag zijn we naar Hermanus geweest, een plaats op ongeveer 1,5 uur rijden van hier. Deze plaats staat bekend als 1 van de beste plaatsen ter wereld om walvissen te spotten, maar dat bleek in de praktijk toch een beetje tegen te vallen. Op een gegeven moment zei iemand dat er een walvis te zien was. Dus wij zoeken in de zee waar die ergens is. En dan blijkt dat iets dat wij eerst voor een rots aan zagen, ineens beweegt! Uiteindelijk kunnen we dus zeggen dat we een echte walvis hebben gezien, maar wel echt een minimaal gedeelte van de walvis. Verder is er in Hermanus ook niet zoveel te doen, dus waarom iedereen zegt dat je sowieso een keer in die stad geweest moet zijn is mij een raadsel. Toen we daarna door de stad heen liepen, zagen we wel een leuke band spelen. Ik vond de muziek zo leuk, dat ik een cd van ze gekocht heb. Later bleek dat het live optreden toch leuker was dan de cd, maar ik heb in ieder geval een eerste aandenken aan Zuid-Afrika gekocht.

Op de terugweg kwamen we langs een plaats waar veel penguins waren. Ik schat dat er wel een paar honderd penguins waren hier. Dat was wel vet, ik zal er foto's van op m'n facebook zetten. Penguins hebben een heel apart loopje, bijzonder leuk om een keer te zien.

Zondag zijn we naar de bioscoop geweest. Deze bioscoop bleek nog niet zo ontwikkeld als de rest van Kaapstad. De kwaliteit was ontzettend slecht, omdat er nog zo'n ouderwetse projector gebruikt werd. En de film zelf, Pain and Gain, kon me ook niet echt bekoren. Maar goed, het was wel een leuke afsluiting van 't weekend. Vandaag is het strijden op stage weer begonnen. Thuis ligt helaas al een paar dagen het internet eruit, dus nu zet ik het maar even vanaf mijn stageplek online.

Tot de volgende keer maar weer! :)