Avonturen in Cape Town

Hallo trouwe volgers,

Allereerst bedankt voor de zeer leuke reacties op mijn reisverslagen, dit stimuleert zeker om veel te schrijven.

Inmiddels is mijn stage hier begonnen. Nadat we de eerste week op maandag na vrij hadden gekregen om aan Kaapstad te wennen, gingen wij ervan uit dat we niet meer in productie zouden hoeven helpen, maar gewoon voor school bezig zouden kunnen gaan. Dit bleek echter een misverstand, zij waren van plan om ons deze week de hele week in productie mee te laten draaien. Omdat dit vermoedelijk problemen zou geven met school, hebben we het zo geregeld dat we alleen 's morgens meewerkten met productie, en 's middags voor ons schoolwerk bezig zouden gaan. Trouwens, ons is in dit geval Annelinde, Johannes en ik. Helaas was Johannes de hele week door griep geveld, dus ben ik alleen met Annelinde naar stage geweest. We vertrokken 's morgens al om half 8, omdat het hier al vroeg druk is. Je hebt dan trouwens de zonnebril al wel nodig, want de zon straalt al vroeg hier. 's Morgens moesten we dus typisch fabriekswerk doen. Op zich is dit idee wel goed bedacht, om zo met de medewerkers in contact te komen en het werk te leren kennen. Maar in de praktijk was het vaak zo dat ze nauwelijks Engels praatten. Daarnaast was het werk vrij eentonig. De werktijden zijn hier trouwens pittig: wij moesten van half 9 tot half 1 werken, zonder pauze tussendoor dus, en daarna 's middags voor school bezig. De meeste vaste productiemedewerkers beginnen zelfs al om 7 uur en hebben om half 1 hun eerste pauze. Tussendoor heb je geen kans om iets te eten of te drinken. Vandaar dat we elke keer blij waren als we weer pauze hadden. Soms werkten wij ergens waar geen klok hing, dus dan duurt het helemaal lang voor je pauze hebt. Maar na een paar dagen kon ik wel ongeveer inschatten hoe laat het was: als je vergaat van de honger moet je nog een uur. 's Middags hadden we in principe ook geen pauze, maar dan op kantoor kun je tenminste wel even iets eten. Dus op zulke momenten verlang ik wel weer naar de Kievit! Donderdag en vrijdag ben ik wel wat meer bezig geweest met school. Mijn begeleider heeft me heel goed geholpen met mijn werk, dus ik zie de samenwerking positief tegemoet. De opdracht die ik moet doen is wel lastig, ook omdat alles in het Engels is. Met iemand praten in het Engels is geen probleem, maar die vaktermen ken ik allemaal niet. Maar dat zal vanzelf wel goedkomen.

Het verkeer blijft je hier ook verbazen. Het is hier zo chaotisch, als je op de snelweg rijdt word je aan alle kanten ingehaald, links of rechts inhalen lijkt niet uit te maken. Of iemand verandert weer eens zonder te kijken van rijbaan en snijdt je zo af. Ook gebeurt het regelmatig dat iemand zo de snelweg oversteekt. Dan kom je dus met 120 km/h aanrijden en zie je voor je iemand die even voor je langs rent. In Nederland onbestaanbaar, maar hier is het dagelijkse kost. Wij hebben trouwens een bedrijfsauto gekregen, omdat we met zijn 4'en zijn, maar 1 iemand loopt bij een ander bedrijf stage dat helemaal niet in dezelfde richting ligt. Dat hadden we aangegeven bij ons stagebedrijf, en zij boden ons direct een auto van hun aan, perfect geregeld. En omdat ik als enige van ons drieën een internationaal rijbewijs had meegenomen, ben ik de enige die erin mag rijden. Dus totdat het rijbewijs van Johannes en Annelinde geregeld is, mag ik altijd rijden van en naar stage, lucky me! Want hoewel het soms gevaarlijk is, is het wel heel leuk hier te rijden. Het uitzicht onderweg is zo mooi, op de terugweg kijken we tegen de Tafelberg, Lions Head en Signal Hill aan (3 schitterende bergen). In de spits is het hier zo druk dat als je voor een groen verkeerslicht staat, je goed moet opletten of er wel ruimte is om over te steken. Soms staat het voor je zo vast dat je alles blokkeert als je door zou rijden. Als het verkeer rustig zou zijn, zouden we ongeveer een half uur doen over de weg van huis naar stage, maar in de spits ben je zo 50 minuten onderweg.

Van de week hadden we overigens een klapband met onze nieuwe auto! Op de terugweg van stage maakte de auto ineens wel erg veel lawaai, en ineens ging het sturen ook een stuk moeilijker. En dat terwijl we op de snelweg reden. We reden net op de snelle rijstrook, dat is hier op het midden van de weg, omdat je hier normaal links rijdt. Dus ik zette direct de auto op de vluchtstrook, en we gingen achter de vangrail staan. Zelf de band vervangen was onmogelijk, want al het verkeerd raasde vlak langs ons heen. En dan stonden we ook nog in de spits, dus het was al druk. Dus wij hebben naar iemand van ons werk gebeld, en die heeft direct iemand gestuurd om ons te helpen. Maar terwijl wij daar stonden te wachten, kwam toevallig net oom agent langs. Dus hij stopte en reed achteruit over de vluchtstrook naar ons toe, waarop wij hem onze problemen deelden. Gelukkig was hij zo vriendelijk ons te helpen. Dus hij liep zo de snelweg op en met gevaar voor eigen leven stopte hij het verkeer op de snelste rijstrook. Hij zetet een paar pionnen neer en sloot zo de rijstrook af. Daarna was het vervangen van de band ook zo gebeurd en konden wij weer verder. Ook hier is de politie je beste vriend! Dus wij weer naar ons werk bellen om te zeggen dat we geen hulp meer nodig hadden, maar er was al iemand onderweg. Diegene was er dus tevergeefs nog wel heen gereden.

Onze samenstelling in het appartement is in de laatste weken behoorlijk veranderd, maar volgens mij hebben we nu voorlopig wel een vaste groep. Ik woon samen met een Franse jongedame, 3 Nederlandse dames en een stel uit Zuid-Afrika (2 jongens). Dus eigenlijk woon ik als enige jongen met 6 vrouwen. Maar dat hindert niks, ik was uit Nederland wel gewend met vrouwen samen te wonen. In het appartement direct naast ons wonen ook 3 Nederlandse jongens, een Duitse jongen en een Duitse dame waar we veel mee omgaan. 's Avonds zitten we vaak samen in ons huis, heel gezellig!

Uiteraard moet ik nog even het weer beschrijven. Afgelopen week was het geweldig weer, en ik heb er niks van meegekregen omdat ik op kantoor zat! Helaas maken we vrij lange dagen, rond een uur of half 6 zijn we er meestal weer, maar half 7 gaat de zon al onder, dus we merken weinig van het mooie weer. Vandaag (zaterdag) is het stralend weer, gelukkig kunnen we er nu wel van genieten.

Na een moeilijke eerste week ben ik nu gelukkig helemaal gewend in Kaapstad. Het verschil met Drijber is natuurlijk gigantisch. Normaal gesproken moesten we 10 kilometer rijden voor de dichtsbijzijnde supermarkt; hier is het 3 minuten lopen. Als je even een pakje boter nodig hebt loop je zo naar de Pick 'n Pay; dat was in Drijber onmogelijk. Daarnaast ben je in 3 minuten van de ene kant van Drijber naar de andere kant; hier zijn we alleen voor de stage al een dik half uur onderweg. En daarnaast is het zo mooi hier. Ik moet de zonsondergang ook nog even noemen: die is zo prachtig. We wonen hier op zo'n 5 minuten lopen van de zee, dus 's avonds kun je hele mooie foto's schieten. Door alles ben ik nu al veel zelfstandiger geworden dan ik altijd was. Ik ben iedereen waar ik in de eerste week zoveel mee gepraat heb dan ook zeer dankbaar voor het moed inspreken!

Ik houd jullie op de hoogte :)