Mijn familie hier!

Kort nadat Gert en Wolter Kaapstad hadden verlaten, arriveerden de volgende Nederlanders alweer: mams, Lotte en Karlijn kwamen hier! Donderdagavond laat heb ik ze van het vliegveld gehaald. Eerst hebben we hun auto opgehaald, om vervolgens naar het hotel te gaan. Daar heb ik nog even geholpen met inchecken, om daarna gauw naar bed te gaan, aangezien het inmiddels 1 uur geweest was.

Vrijdagavond zijn we samen naar een restaurant geweest om bij te praten. Dit is een typisch Afrikaans restaurant: het duurt eeuwen voor je je eten krijgt, dus we hadden alle tijd om elkaar op de hoogte te brengen van hetgeen de laatste maanden zoal is gebeurd. Overdag heeft het trouwens bijna de hele dag geregend. Helaas voor mijn bezoekers, die hier hoopten de warmte te vinden die in Nederland inmiddels ook weg is.
Doordeweeks moet ik gewoon naar stage en heb ik dus niet zoveel tijd om samen wat te doen, maar in het weekend heb ik uiteraard wel alle tijd. Als je in Afrika bent moet je uiteraard een safari gedaan hebben, dus dat hebben we zaterdag gedaan. Ook vandaag regende het trouwens bijna de hele dag. Toen we ’s morgens richting het park reden regende het al flink, dus we vreesden dat het een natte safari zou worden, maar achteraf was het juist tijdens de safari wel droog. Om een uur of 12 kwamen we aan bij het park. We wilden eerst een bakkie koffie doen, maar dit duurde zo lang dat onze lunch al bijna begon toen ze nog steeds niet klaar waren. Dus hebben we de koffie maar geweigerd en zijn we naar de lunch gegaan. Dit was wel iets meer dan de paar broodjes die we verwacht hadden. Er lagen meerdere schalen vol eten, dik voor elkaar dus. Na het eten was het dan eindelijk tijd voor de safari. Al snel kwamen we erachter dat de dieren hier gevoerd werden. We zagen een paar zebra’s gras eten wat er door de organisatie neergelegd was. Volgens hun was het nodig om de dieren bij te voeren, anders zouden ze het niet redden. Hierdoor leek het wel een beetje of we in een hele grote dierentuin waren. Even later kwamen we weer bij een hek. Hier vertelde de gids dat we nu in het leeuwengedeelte kwamen, en dat de kans aanwezig was dat er leeuwen zouden zitten. Nog binnen 2 minuten nadat we binnen dat gedeelte kwamen hadden we de eerste leeuw al gespot! Het bleek dat er een stuk of 5 leeuwen zaten, binnen een klein oppervlakte. Dus de kans dat je ze ziet is dan ook wel heel groot. Maar dat maakt niet uit, ze waren wel erg mooi. Overigens was niet iedereen zo enthousiast als ik. Ik liep meteen naar voren in die safarikar om mooie foto’s te maken, maar dat vond Karlijn niet nodig. “Je kunt toch ook foto’s ervan van internet halen?” Tsja.. dat kan ook ja….

Behalve de leeuwen zagen we ook neushoorns en olifanten, dus 3 van de big 5. Prima score dus. Daarmee was de safari ten einde. Tijdens het terugrijden begon het weer stevig te regenen. We hadden dus echt geluk dat we tijdens de safari droog zijn gebleven. Verder konden we die dag helaas weinig doen door het slechte weer.

Zondag was het dan eindelijk goed weer. Ik schat een graadje of 25 met een fijne zon erbij. Prima weer om naar een struisvogelboerderij te gaan! Helaas zonder Lotte, die was te bang voor struisvogels. Oh en ze was ook een beetje ziek, maar dat was niet de voornaamste reden. Maar in het zonnetje gingen we dus met z’n drieën naar de struisvogelboerderij. Hier kregen we een rondleiding en mochten we ze voeren. We kregen van de begeleider wat maïs en dat moesten die beesten dan uit onze handen eten. Die struisvogels gaan dan met grote snelheid met hun dikke snavels op je hand af, dus eerst ben je even bang dat je een gat in je hand krijgt, maar niets is minder waar. Hoewel ze het wel lomp doen, zijn je handen wel veilig. Nadat we ze gevoerd hadden kregen we nog meer struisvogels te zien, om daarna door te gaan naar de schildpadden. We mochten knuffelen met een schildpad! Deze viel nog niet mee om op te tillen, ik denk dat hij zo’n 20 kilo woog. En hij was ook sterk! Hij probeerde als het ware weg te lopen, maar hij heeft nog best wat kracht in de poten. Naast struisvogels en schildpadden hadden ze ook nog krokodillen. Ik had foto’s van mijn huisgenoten gezien die aan een krokodil mochten zitten, maar helaas mochten wij dat niet van onze gids. Dat was te gevaarlijk volgens hem. Maar het hoogtepunt van de tour was toch wel dat we op een struisvogel mochten zitten! We mochten er niet op rijden, maar er op zitten is ook al tof.

Na de ostrich farm zijn we ook maar meteen naar een cheetah farm geweest, waar ik zelf al eerder was geweest. Zoals ik al eerder had geschreven was dit lang niet zo leuk als in Namibië vorig jaar. Het was leuk om weer even cheetahs te zien, maar dat was het dan ook wel. Hoewel ze hier nu wel 6 kleintjes hadden, superschattige beesten.

We zijn ‘s avonds nog even naar de zonsondergang geweest. En hoe kan het ook anders, daar hoort ook een fotoshoot bij. Ik denk niet dat ik jullie hoef te vertellen van wie dat idee kwam (normaal gesproken zijn er 2 opties, maar nu Milou in Nederland is gebleven kan het er maar 1 zijn).

Maandag was ik jarig  Overdag moest ik wel gewoon naar stage, maar ‘s avonds heb ik het met mam, Lotte, Karlijn en mijn huisgenoten gevierd met een braai. In totaal heb ik aan eten ongeveer 2 kilo rijst, 36 blikjes bier, een zak pepernoten, een chocoladeletter en nog 60 donuts gekregen. Dus mocht ik in januari als een michelin pop terugkomen: don’t blame it on me! Verder was het wel een heel toffe verjaardag, voor het eerst kon ik buiten braaien terwijl het nog prettige temperaturen waren. Weer eens wat anders dan regen, mist, wind en kou.

Van de week zijn we ook een keer ’s avonds naar de Tafelberg geweest. Dit was nog flink haasten, omdat ik eerst uiteraard stage had en we wel voor zonsondergang boven wilden zijn. Maar ondanks het vaststaande verkeer en dat we een stuk zijn omgereden waren we gelukkig ruim op tijd. Ik was al wel een keer eerder op de Tafelberg geweest, maar met zonsondergang is het toch nog wel een stukkie mooier. Om van zo hoog de zonsondergang te kunnen bekijken, en om daarna alle lichtjes in de stad te zien als het donker wordt, is toch wel heel bijzonder.

Verder zijn we ’s avonds vooral de restaurants afgegaan, behalve vrijdag, want toen hebben we gebowld. Dat was alweer een poosje geleden voor mij, dus het was leuk om weer eens te doen. We deden 2 potjes, het eerste potje had ik ruim gewonnen. Het tweede potje.. niet, zeg maar.

Verder hebben zijn we in het weekend nog naar Kaap de Goede Hoop geweest. Hier hebben we uiteraard nog even de nodige fotoshoots gehouden, met uitzicht op de prachtige oceanen.

Het was mijn bedoeling om 1 van de hoogtepunten voor de laatste zondag te bewaren, namelijk het snorkelen met zeehonden. Uiteindelijk werd dit op meerdere manier een hoogtepunt: voor Karlijn en mij het snorkelen tussen de zeehonden, en voor mam en Lotte de terugkomst. Mam en Lotte waren namelijk hartstikke zeeziek! Een uur lang hebben ze over de rand van de boot gehangen en overgegeven, terwijl wij aan het snorkelen waren. Heel jammer, want ze hebben wel wat gemist. Het is echt heel mooi om zo dichtbij ze te komen en ze aan te kunnen raken (wat eigenlijk niet mocht, maarja.. ik móét er aan zitten). Zeehonden zijn heel nieuwsgierige dieren, dus ze komen steeds naar je toe zwemmen om je met hun gigantische ogen aan te staren. Helaas zijn de foto's niet zo heel goed gelukt, op de 1 of andere manier heb ik op 90% van de foto's mijn vingers voor de lens gehouden.

En maandag zat het er alweer op. Het waren 12 super dagen, die heel snel voorbij zijn gegaan. Dus vanaf nu ga ik op rantsoen: niet meer elke dag uit eten! Terwijl mijn bezoek onderweg is naar het steenkoude Nederland, geniet ik hier van de temperaturen die inmiddels vrijwel nooit meer onder de 20 graden uitkomt. Ik zal foto's op facebook plaatsen, want inmiddels loop ik een beetje achter zag ik.

Groeten uit het prachtige snikhete Kaapstad!